1. Na Gubałówkę

• od stacji kolejki - szlak łatwy, choć dość męczący. Znaki czarne. Prawie cała trasa prowadzi dość zaśmieconym lasem, w bliskim sąsiedztwie kolejki terenowej. Startujemy przy stacji tejże kolejki, wchodzimy na znaki czarne i kierujemy się trawiastymi pagórkami w stronę lasu. Wraz z wejściem wśród drzewa szlak nabiera stromizny i można się nieźle zmęczyć. Po półgodzinnym podejściu trasa dobiega końca i jesteśmy na szczycie, gdzie wita nas piękny widok i gwardia sprzedawców tylko czyhających na "uzbrojonego" w pieniądze turystę. Południowy stok Gubałówki słynie z doskonałych warunków do opalania się, dlatego też trudno na nim naleźć choć trochę wolnego miejsca. Wrócić spacerowiczom radzę tą samą drogą (można zjechać także kolejką-wedle woli), gdyż innymi szlakami można się zbytnio oddalić od punktu wyjścia.
• z Nowego Bystrego - trasa dość długa, warto mieć trochę obeznania z terenem i okolicą, gdyż nietrudno się zgubić. Autobusem z Zakopanego lub Nowego Targu dojeżdżamy na ostatni przystanek w Nowym Bystrym przed zakrętem do zębu. Wysiadamy i asfaltówką kierujemy się prosto. Cel naszej wyprawy jest z początku doskonale widoczny, więc na tym etapie kłoptów z orientacją być nie powinno. Dalej asfalt się urywa i powoli droga zamienia się w ścieżkę, którą wchodzimy w ciemny las... Trochę ciężko się połapać, ale techniką "byle do przodu" można dość dużo zdziałać-idziemy ścieżkami prowadzącymi w miarę prosto do góry. Po ok. godzinie wysiłku możemy wreszcie "zaliczyć" sobie zdobycie Gubałówki z trochę innej strony.

2. Na Nosal

• z Kuźnic - trasa krótka i łatwa, niezbyt męcząca, znaki zielone. Z początku szlak na Nosal prowadzi razem z tym na Halę Gąsienicową zalesionym zboczem Nieboraka. Po chwili drogi rozdzielają się i nasz szlak skręca w lewo trawersem, jest prawie równo. Po kilku minutach drogi dochodzimy na Nosalową Przełęcz, skąd odchodzi żółty szlak do do. Olczyskiej. Teraz rozpoczyna się dosyć strome podejście, po schodkach utworzonych z pomocą drewnianych belek. Pod koniec trasy czeka nas bardzo atrakcyjny turystycznie, skalny odcinek, którym zdobywamy "mur" Nosala. Z wierzchołka (1206 m) rozciąga się wspaniała panorama Tatr, bardzo charakterystyczna. Gdy spojrzymy na północ zobaczymy małą przepaść. Na wierzchołku można sobie spokojnie odpocząć na skałkach nawet podczas dużego ruchu, gdyż miejsca starczy dla każdego. Nosal słynie także z popularnych, wygodnych (dobrze oświetlonych) tras narciarskich. Cała wędrówka zajmuje ok. 45 minut.
• z Murowanicy - moim zdaniem wariant mozolniejszy i mniej emocjonujący, wykorzystywany przez turystów najczęściej jako droga powrotna. Znaki zielone. Trasa krótsza od opisanej wyżej, ale pnie się trochę bardziej. Widoki także ustepują tym opisanym w poprzednim wariancie. W zimie na szlaku występują czasem duże oblodzenia. Wtedy bez raków o zdobyciu Nosala można sobie tylko pomarzyć. Cała trasa zajmuje ok. 40 minut.
  

3. Drogą pod Reglami

• spod Murowanicy do wyl. Dol. Białego-Droga pod Reglami jest bardzo łatwym, wręcz spacerowym szlakiem, a co najważniejsze szalenie popularnym. Czasem ciężko się przecisnąć przez tłum wczasowiczów. Dlatego choć możliwy jest przejazd rowerem, to chyba jednak tylko teoretycznie. Start w Murowanicy. Wygodną, szeroką i piaszczystą drogą idziemy przed siebie. Po lewej stronie możemy podziwiać szczyty reglowe. Co jakiś czas napotkamy szumiący potok. Po kilkunastu (lub kilkadziesięciu-wczasowicze) minutach dochodzimy do wylotu przepieknej Dol. Białego. Niektórzy ten odcinek Drogi pod Reglami przechodzą właśnie dla możliwości odwiedzenia tej uroczej dolinki.
• od wyl. Dol. Białego do wyl. Dol. Za Bramką-po kilku minutach drogi podchodzimy pod północne zbocza widokowej Sarniej Skały (1377 m). Następnie zobaczyć można dorodne Buczyny. Niedaleko znajduje się wylot Doliny Strążyskiej, więc ruch powiększają jeszcze turyści udający się lub wracający z Giewontu, szlak niebawem osiąga swoje największe wzniesienie - 940 m. Zbliżając się do końca widzimy chatę Sabały. W końcu dochodzimy do wylotu Dol. Białego. Cała wycieczka jest krótka, zajmuje ok. 1h 15min i zwykle turyści z prawdziwego zdarzenia zostawiają sobie spacer tęsy jedynie na deszczowe dni, kiedy nie ma tłoku i obcowanie z przyrodą może być przyjemnością.